Budynki dawnej zajezdni autobusowej zostały wybudowane w latach 1938 – 1939, według zwycięskiego projektu konkursowego autorstwa Zbigniewa Kupca i są doskonałym przykładem funkcjonalizmu w architekturze przemysłowej. Uwagę zwraca głównie konstrukcja dachu w formie trzech łuków, z których każdy przecięty jest w poprzek czterema potężnymi świetlikami.
Żelbetowe hale łukowe zostały oddane w stanie surowym w przededniu wybuchu wojny.
W czasach okupacji cały kompleks został dostosowany i wykorzystany pod fabrykę montującą i remontującą silniki i kadłuby myśliwców Focke Wolf – 190, a gdyński zakład nosił nazwę Gotenhafen Flugzeugwerke Kurt Kannenberg AG. W istniejących do dziś obiektach mieściły się m.in. pomieszczenia administracyjne, biura projektowe, a także trzyletnia szkoła zawodowa, kształcąca przyszłych rzemieślników na potrzeby fabryki. Każdego tygodnia zakład opuszczały silniki i kadłuby dla około 10 samolotów, które w całość składano w Rumi. Gdy wojna dobiegła końca po montażowni niemieckich myśliwców pozostał jedynie budynek administracyjny i właśnie hale łukowe, które w 1947 roku stały się siedzibą zajezdni komunikacji miejskiej. W XXI wiek budynek wkroczył już jednak nie jako zajezdnia autobusowa, a jako siedziba Pomorskiego Parku Naukowo-Technologicznego Gdynia, zwanego też Gdyńską Doliną Krzemową. W pobliżu całego kompleksu wybudowano obszerne schrony przeciwlotnicze.
