Budynek zaprojektowany został przez inż. architekta Stanisława Ziołowskiego, a inwestorem był Fundusz Emerytalny Pracowników Banku Gospodarstwa Krajowego. Jest to największy kubaturowo budynek mieszkalny międzywojennej Gdyni, a jego długość wzdłuż ul. 3 Maja wynosi ponad 90 metrów. Gmach wzniesiono w trzech odrębnych etapach w latach 1935-1939 i w zasadzie są to trzy oddzielne budynki z niezależną konstrukcją, od zewnątrz znakomicie ze sobą zespolone. Budynek ma nowoczesną konstrukcję żelbetową z ceglanym wypełnieniem, od strony ul. 3 Maja zwraca uwagę półokrągła wieżyczka-nadbudówka, charakterystyczna dla architektury Gdyni. Jego „styl okrętowy” zalicza się do późnego funkcjonalizmu, który wprowadził modę na jasne fasady z wyraźną fakturą, ekspresyjne, płaskie bryły bez balkonów, duże poziome przeszklenia oraz konstrukcję słupową połączoną z podcieniem i „antyportalem”, czyli cofniętym wejściem do budynku. Budynek zaliczał się do najciekawszych, największych i najnowocześniejszych apartamentowców w Polsce w okresie międzywojennym.
W I klatce, gdzie znajdowały się najbardziej luksusowe apartamenty, można podziwiać schody „duszą” oraz oryginalne oświetlenie z okresu międzywojnia – przypominające „kosmiczne oko”. Hol klatki z kolei zdobi mozaika z płytek terakotowych.
W podziemiach “Bankowca” znajduje się Mini Muzeum założone zostało przez mieszkańców budynku (jego kustoszem i dobrym duchem jest Maria Piradoff-Link) oraz – niemal od czasu jego powstania – działa Cafe Cyganeria – artystyczna kawiarnia utrzymanej w stylu Art-Déco lat 30-tych.
