Elewator zbożowy
ul. Indyjska 1
Zbudowany w 1937 roku, obiekt elewatora zbożowego w Gdyni uznawany jest za flagowy przykład modernistycznej, przemysłowej architektury funkcjonalnej. Budynek został zlokalizowany na Nabrzeżu Indyjskim w Porcie Morskim w Gdyni, zaś jego charakterystyczna jasna sylweta, pozostaje wciąż jednym z najbardziej rozpoznawalnych punktów panoramy morskiej miasta i portu (tzw. sky-line). W latach 30. budynek trafił do serii znaczków poświęconej polskiej architekturze.
Obiekt został zbudowany według projektu inżyniera Michała Paszkowskiego oraz architekta Bolesława Szmidta w latach 30 XX w. był uznawany za wybitny przykład awangardowych rozwiązań technicznych w architekturze europejskiej. Najbardziej charakterystycznym fragmentem bryły jest 41-metrowa centralna wieża oraz dwa 30-metrowe boczne skrzydła.
Przed wojną budynek należał pierwotnie do spółki utworzonej przez Bank Polski. Wykorzystywany był zarówno w obsłudze eksportu, importu oraz do uszlachetniania zboża. Po wojnie budynek został odbudowany, zaś jego administratorem było Społem oraz Polskie Zakłady Zbożowe. Obiekt w tym okresie obsługiwał głównie import zbóż. W 1990 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków. W 1992 obiekt stał się własnością Bałtyckiego Terminalu Zbożowego. Od maja 1992 do wiosny 2001 w trzech etapach zmodernizowano kompleks elewatora. Przebudowano wyposażenie techniczne oraz zbudowano nowe silosy i magazyny podłogowe, co zwiększyło pojemność kompleksu do 52 tys. ton. W latach 2004–2005 elewacja budynku przeszła generalny remont.
źródła:
Sołtysik M.J., Gdynia miasto dwudziestolecia międzywojennego, urbanistyka i architektura, Warszawa 1993
oraz zabytki.pl, wikipedia.pl
