Aby kamienica mogła przekroczyć dozwoloną dla tej ulicy wysokość zabudowy 18-tu metrów, autor projektu Tadeusz Jędrzejewski potrzebował specjalnej zgody Urzędu Wojewódzkiego. Dzięki temu w narożniku ma dom ma 6 pięter. Ostatnia kondygnacja jest cofnięta od linii frontu. Ten zbudowany w latach 1936-38 budynek należy do nurtu umiarkowanego modernizmu, autor zaś wyraźnie nawiązywał do kamienicy Paged’u, stojącej przy tej samej ulicy pod numerem 44. Parter budynku spełnia 3 z 5 postulatów Le Corbusiera: „parteru na słupach”, „wolnego planu” i „wolnej fasady” (od ul. Świętojańskiej) – za witrynami parteru wyeksponowano tu konstrukcję słupową. W asymetrycznym narożniku z lica ściany wystają zaokrąglone balkony. Pion podkreślają smukłe filary w linii balkonów.
