Kamienica zbudowana w 1939 r. według projektu Zbigniewa Kupca i Tadeusza Kossaka – najbardziej aktywnego duetu gdyńskich architektów, to jedna z najciekawszych budowli modernistycznych w Gdyni. Łączy w sobie cechy umiarkowanego modernizmu (np. rytmiczne, wertykalne lizeny dzielące główną fasadę ) z ekspresją późnego funkcjonalizmu, wyrażoną „falującymi balkonami” i oknami w układzie wstęgowym od ul. Żwirki i Wigury. Autorzy projektu bardziej monumentalnie niż w funkcjonalizmie ujęli formę budynku: zastosowali tu m.in. smukłe filarki narożnika i nowy element – mocno zarysowaną i wysuniętą płytę gzymsową. Wyższa, narożna część budynku akcentuje skrzyżowanie ulic, a niższe boczne fragmenty zespalają kamienicę z sąsiednimi. Od strony podwórka ma efektowną przeszkloną klatkę schodową. Wybuch wojny uniemożliwił otynkowanie elewacji i wykończenie parteru. Nie zdążono też zamontować windy, która czekała już na rozładowanie w porcie.
