Ulica Starowiejska (dawna Wiejska) stanowi przykład stosunkowo udanej koegzystencji i styku różnych epok i nurtów architektonicznych. Tutaj narodziła się pierwsza miejska kamienica w Gdyni o wysokości czterech kondygnacji (ul. Starowiejska 9), wybudowana w 1929 roku przez Józefa Tutkowskiego. Niedługo później powstaje najwyższa wówczas w tej części Polski (pięć kondygnacji oraz mieszkalne poddasze) narożna kamienica Antoniego Jaworowicza, zwieńczona pierwotnie miniaturą Statuy Wolności (Starowiejska 47).
Początek lat 30. to jednak wyraźny odwrót od stylistyki kamienic tradycyjnych, czerpiących głównie ze stylów letniskowych i historycznych. Starowiejska odważnie wkracza w erę nowoczesności.
Do kamieni milowych rozwoju gdyńskiego modernizmu zalicza się kamienicę „Pożytek 2” (ul. Starowiejska 52). Była to dopiero druga w Gdyni realizacja, która łączyła konwencję umiarkowanego modernizmu z funkcjonalizmem. Kamienica ta posiada już płaski dach, cofniętą uskokowo ostatnią kondygnację tworzącą efektowny taras, dodatkowo metalową balustradę oraz półcylindryczne balkoniki. Parter zajmowały sklepy, zaś zarówno projekt witryn i portalu w parterze, jak i rysunek fasady z rytmem okien i lizen, zwracają uwagę swoją geometryczną estetyką. Efektowne akcenty geometryczne odnajdziemy także w bramie wjazdowej oraz klatce schodowej kamienicy Augustyna Grzenkiewicza (ul. Starowiejska 32). Początek spaceru ulicą Starowiejską warto urozmaicić krótką pętlą biegnącą ulicą 3 Maja, Zgody oraz Mściwoja. Na tym odcinku poznamy kilka wysokiej klasy przykładów gdyńskiego modernizmu, w tym efektownie wygiętą bryłę budynku mieszkalnego pracowników ZUS (ul. 3 Maja 22), narożną luksusową kamienicę czynszową projektu Zbigniewa Kupca i Tadeusza Kossaka (3 Maja 21), zaś na ulicy Zgody natrafimy także na jeden z najciekawszych portali w kamienicach modernistycznych (ul. Zgody 4-6). Powracając na ulicę Starowiejską odnajdziemy m.in. starannie skomponowana pierzeję czterech kamienic reprezentujących przykład funkcjonalizmu lat 30. (Starowiejska 19-21-23). Jedna z nich – kamienica Franciszka Wegnera posiada unikalną oprawę tynkową imitującą kamień, poprzez zastosowanie głębokich, asymetrycznych nacięć w płytach betonowych, wzmocnionych żółtymi smugami. Bez wątpienia perłą modernizmu jest narożna kamienica Hundsdorffów (ul. Starowiejska 7), nawiązująca poprzez zaokrągloną i wygiętą sylwetkę do stylu okrętowego. Trasa „Nowoczesna Starowiejska” to także ciekawe przykłady modernizmu powojennego w postaci np. zespołu mieszkalnego SM Bałtyk przy ul. Starowiejskiej 31-35.
